उपेक्षित

मी कोण ? मला नेहमी प्रश्न पडतो.

उत्तरच मिळत नाही.

खुप शोधावस  वाटतं  

पण गणितच जुळत नाही.
नंतर कुणीतरी सांगतं,

की मी आहे एक उपेक्षित  माणुस.

कधी धरणग्रस्त, कधी शेतकरी,

तर कधी गिरणी कामगार.

भूमिका कशाही असल्या तरी 

प्रत्येक वेळी पदरी उपेक्षाच,

सरकारकडून, समाजाकडून.

अन्यायाविरुद्ध पेटून उठतो,

परंतु पंखच छाटले जातात.

स्वताच्या हक्कासाठी,

रस्त्यावर यायच,

घरदार बायका मुलं सोडून.

कित्येकानी हुतात्मे व्हायचं, 

बाकिच्यानी आश्वासनं झेलायची,

आशा निराशेच्या वादळात जे मिळतं ते  घ्यायचं,

तेवढ्यावरच  समाधान मानायचं.

कारण मी आहे उपेक्षित माणूस. 

 

Posted in: कविता